Het is volbracht. Onze missie, taak, doel is bereikt. Maandagavond/nacht zijn we gearriveerd. Veilig en wel al hebben we onderweg wel bijna een fietser van van zijn zadel gelicht. Was zijn eigen schuld. Moet hij maar niet tegen tegen verkeer en, vooral, voor chauffeur Bartman gaan rijden. Dat is vragen om problemen. Eerder had Bartman al het stuur en de remmen getest en dat gaf hem kennelijk vertrouwen om eens te proberen vol op een fietser af te koersen. Gelukkig was de rest in de Fat Mobile wel wakker. Dat gebeurde aan het einde van een enerverende zondag. Finish in Rome gehaald en daarna eigenlijk ook weer snel door naar huis. We waren niet de enige.
Team Kiwi (rode Golf Station) heeft de route naar de Gotthard tunnel minutieus verkend en heeft zich daar 4 uur mee bezig gehouden. Stilstaand en stapvoets rijdend kwamen ze nergens: de eerste keer dat ze vertraging hadden en dat terwijl het net nu belangrijk was om op tijd te zijn. Team TOF (witte Mercedes) heeft ontdekt dat een werkende startmotor pas gewaardeerd wordt als je die niet meer hebt. Team Chef' Special heeft de vangrail gebruik als remblokje omdat de gewone remmen er mee ophielden. Gelukkig leven ze allemaal nog en was de bus te repareren. Team Charlie's Angels is verspreid over de vloot frietauto's en ook weer terug in het land. Sandra is met de 205 zelfs als eerste in Nederland teruggekomen! Het 205je zal wel heimwee gehad hebben en daarom tegengesputterd hebben op de heenweg. :-) Team Implicit Exhibitionistic Neon (the Danish team) made it to Luxembourg where the car wasn't able to continue. Probably some fuel filter clogging or something else, but not reparable on short notice. Once the car was up and running again the rest of the teams were watching the show in Milan, so the guys decided to party in Baden-Baden instead.
En wij gingen de uitdaging aan om op vet te retouren. Stoere mannen die Waste Busters! Maar het liep anders. We hadden niet echt een plan behalve dat we zondag vet moesten scoren want we hadden nog maar voor 1/2 tank. Niet echt genoeg voor NL te halen. Dus bij iedere AutoGrill gestopt (dat ging er lekker de vorige keer). Met veel goede moed naar de manager lipojection, hoofd frituur, vetbaas of chef waste management. En maar zeuren om een paar liter. Nou die hadden weinig te vet-ellen (het blijft leuk die woordspelingen). Bij elke poging teerde de tank in op vloeibare calorieen. Onderweg werden we met regelmaat lastig gevallen door het AD en de Rijnmond of we nog foto's hadden. Wij waren kennelijk de enige die on-line waren en dus moesten ze de foto's hebben. Dat heeft onze enkele uren gekost wat daarvoor moesten we telkens stoppen (accu van de laptop trok het allemaal niet meer). Een hoop gedoe en uiteindelijk geen foto gezien in de krant.
Ongeveer 1,5 uur voor Bologna een bericht van Frank dat Team Chef' Special daar in de vangrail was beland. Misschien was het verstandig om naar die gasten te gaan kijken. Uitendelijk werden ze opgesleept naar de camping. Nadat we vernomen hadden dat ze oke waren zijn we verder gereden. Weinig meters gemaakt en het vet teerde weer in. Na een paar uur rijden waren de persoonlijk kilojoules verbruikt en moesten we naar een hotel. Wijs geworden van de lessen in Zuid-Duitsland, donderdagnacht, hadden we snel een hotel gevonden. Volledig doorgegaard stommelden we over de drempel. De dame leidde ons naar onze kamers op de 1e etage. Ze sleepte de sleutel door de sleuf van de kaartlezer en opende de deur. Wij stonden eigenlijk al binnen. Het schaamrood steeg de dame tot ver boven haar kruin. "Ooeps, wrong room!" De man en vrouw in een moeilijke Kamasutra positie keken niet op of om, veel te druk met leuke dingen doen. We roldde met lachkramp in de lift. Ooeps, iets veel fantasie...
Eenmaal in de goede kamer wist de dame niet hoe snel ze weg moest komen. Met zweet op haar voorhoofd. Later in de foyer heerlijk nagenoten van dit alles. Hoe het bed was kan ik niet meer zeggen. Ik werd wakker ongeveer tegelijk met het neerleggen van mijn hoofd. Dat heb je met de 40 plussers, niks meer gewend direct afgefikt na een dagje leuke dingen doen. Mietjes.
Met goede moed en vooral een goed uitgeruste Bart en Marcel (dat scheelt een hoop gezeur!) ging het riching ontbijt. Dat was zo goed dat we er 4 maal van genoten hebben (per persoon!). We bleven naar opscheppen. Op naar Holland, opweg met vet.... Nou nee, dat hadden we dus nauwelijks. En natuurlijk wel rijden en vergeten te vragen of ze in het hotel nog iets hadden. We deden precies wat we eigenlijk hadden willen vermijden: zoeken naar vet terwijl de tank al schreeuwde om voedsel. En de brandstofindicator was ook niet helemaal zeker van zijn zaak. Die stond maar wat te wapperen. Dat werd dus een gok.
Na een paar uur rijden in de ochtenddrukte beleefde Marcel zijn zoveelste testfase. Het vermogen liep terug, de auto hield in, de brandstofindicator wist het nu echt niet meer en Marcel rolde de Benz precies in zo'n parkeerhaventje naast de vluchtstrook. Daar reed net een vrachtwagen weg. Stop en stil. Wat is nu het probleem? Tank leeg of brandstoffilter? Gaan we NL nog wel halen op olie? Hoe en waar komen we nog aan olie?Het brandstoffilter zat vol zwarte smurrie. Dat moest het dus zijn. De stoomcursus van Dries was nog niet over zijn houdbaarheidsdatum heen want het vervangen lukte en de 5 cylinder startte na enig mokken. Zwarte smurrie kan ook duiden op de laatste restjes uit de tank. Toch maar wat diesel erin? Onze noodvoorraad werd aangesproken. 5 Km verderop stonden we met weemoed naar deMacDonalds te kijken aan de andere zijde van de snelweg, niet aan onze zijde. Nee, daar alleen maar tanken, geen vet. Einde missie.
MacDonalds is aan de overzijde! Verkeerde kant van de weg heren!
Het maakt dus echt niets uit. Die bakken rijden net zo goed op vet als op diesel. Wat een motoren. Een mooi bakje respect voor de ontwerpers van Mercedes. Het moet kunnen om op dit afval te blijven rijden. Toch maar weer eens over nadenken. We hebben met alle teams een dikke 14.000 km op gebruikte frituurolie gereden. Dat is dus wel een statement.
Het was een buitengewone reis. Wij hadden het relatief makkelijk. Onze Benz vertoonde de minste kuren. Het desintergrerende interieur (voornamelijk het gevolg van mijn aanwezigheid, volgens de andere Waste Busters), de tikkende winterbanden, de piepende remmen, de aquaria in de koplampen en een uitgelubberd scharniertje in de gaskabel waren wel zo'n beetje onze problemen. Nou nou. Dus nog een bakje respect voor alle ander deelnemers die de lat nog een paar meter hoger hadden liggen. Hun vehicles waren duidelijk nog meer .... uitdagend.
We hebben circa Euro 2.000,- opgehaald met ons team en heel veel lol gehad. De voorpret was ook bijzonder. Deze trip is echt een aanbeveling voor diegene die eens een een 'iets' andere vakantie willen: nou die krijg je wel.
Namens de Waste Busters bedanken we de organisatie en onze sponsoren. Wij bedanken ook de overige deelnemers. Jullie hebben dit allemaal tot een mooi event gemaakt.
Geert
(met dank aan Frank als mede auteur van deze aflevering)
