Veilig thuis

Het is volbracht. Onze missie, taak, doel is bereikt. Maandagavond/nacht zijn we gearriveerd. Veilig en wel al hebben we onderweg wel bijna een fietser van van zijn zadel gelicht. Was zijn eigen schuld. Moet hij maar niet tegen tegen verkeer en, vooral, voor chauffeur Bartman gaan rijden. Dat is vragen om problemen. Eerder had Bartman al het stuur en de remmen getest en dat gaf hem kennelijk vertrouwen om eens te proberen vol op een fietser af te koersen. Gelukkig was de rest in de Fat Mobile wel wakker.

Dat gebeurde aan het einde van een enerverende zondag. Finish in Rome gehaald en daarna eigenlijk ook weer snel door naar huis. We waren niet de enige.

Team Kiwi (rode Golf Station) heeft de route naar de Gotthard tunnel minutieus verkend en heeft zich daar 4 uur mee bezig gehouden. Stilstaand en stapvoets rijdend kwamen ze nergens: de eerste keer dat ze vertraging hadden en dat terwijl het net nu belangrijk was om op tijd te zijn. Team TOF (witte Mercedes) heeft ontdekt dat een werkende startmotor pas gewaardeerd wordt als je die niet meer hebt. Team Chef' Special heeft de vangrail gebruik als remblokje omdat de gewone remmen er mee ophielden. Gelukkig leven ze allemaal nog en was de bus te repareren. Team Charlie's Angels is verspreid over de vloot frietauto's en ook weer terug in het land. Sandra is met de 205 zelfs als eerste in Nederland teruggekomen! Het 205je zal wel heimwee gehad hebben en daarom tegengesputterd hebben op de heenweg. :-) Team Implicit Exhibitionistic Neon (the Danish team) made it to Luxembourg where the car wasn't able to continue. Probably some fuel filter clogging or something else, but not reparable on short notice. Once the car was up and running again the rest of the teams were watching the show in Milan, so the guys decided to party in Baden-Baden instead.

En wij gingen de uitdaging aan om op vet te retouren. Stoere mannen die Waste Busters! Maar het liep anders. We hadden niet echt een plan behalve dat we zondag vet moesten scoren want we hadden nog maar voor 1/2 tank. Niet echt genoeg voor NL te halen. Dus bij iedere AutoGrill gestopt (dat ging er lekker de vorige keer). Met veel goede moed naar de manager lipojection, hoofd frituur, vetbaas of chef waste management. En maar zeuren om een paar liter. Nou die hadden weinig te vet-ellen (het blijft leuk die woordspelingen). Bij elke poging teerde de tank in op vloeibare calorieen. Onderweg werden we met regelmaat lastig gevallen door het AD en de Rijnmond of we nog foto's hadden. Wij waren kennelijk de enige die on-line waren en dus moesten ze de foto's hebben. Dat heeft onze enkele uren gekost wat daarvoor moesten we telkens stoppen (accu van de laptop trok het allemaal niet meer). Een hoop gedoe en uiteindelijk geen foto gezien in de krant.

Ongeveer 1,5 uur voor Bologna een bericht van Frank dat Team Chef' Special daar in de vangrail was beland. Misschien was het verstandig om naar die gasten te gaan kijken. Uitendelijk werden ze opgesleept naar de camping. Nadat we vernomen hadden dat ze oke waren zijn we verder gereden. Weinig meters gemaakt en het vet teerde weer in. Na een paar uur rijden waren de persoonlijk kilojoules verbruikt en moesten we naar een hotel. Wijs geworden van de lessen in Zuid-Duitsland, donderdagnacht, hadden we snel een hotel gevonden. Volledig doorgegaard stommelden we over de drempel. De dame leidde ons naar onze kamers op de 1e etage. Ze sleepte de sleutel door de sleuf van de kaartlezer en opende de deur. Wij stonden eigenlijk al binnen. Het schaamrood steeg de dame tot ver boven haar kruin. "Ooeps, wrong room!" De man en vrouw in een moeilijke Kamasutra positie keken niet op of om, veel te druk met leuke dingen doen. We roldde met lachkramp in de lift. Ooeps, iets veel fantasie...

Eenmaal in de goede kamer wist de dame niet hoe snel ze weg moest komen. Met zweet op haar voorhoofd. Later in de foyer heerlijk nagenoten van dit alles. Hoe het bed was kan ik niet meer zeggen. Ik werd wakker ongeveer tegelijk met het neerleggen van mijn hoofd. Dat heb je met de 40 plussers, niks meer gewend direct afgefikt na een dagje leuke dingen doen. Mietjes.

Met goede moed en vooral een goed uitgeruste Bart en Marcel (dat scheelt een hoop gezeur!) ging het riching ontbijt. Dat was zo goed dat we er 4 maal van genoten hebben (per persoon!). We bleven naar opscheppen. Op naar Holland, opweg met vet.... Nou nee, dat hadden we dus nauwelijks. En natuurlijk wel rijden en vergeten te vragen of ze in het hotel nog iets hadden. We deden precies wat we eigenlijk hadden willen vermijden: zoeken naar vet terwijl de tank al schreeuwde om voedsel. En de brandstofindicator was ook niet helemaal zeker van zijn zaak. Die stond maar wat te wapperen. Dat werd dus een gok.

Na een paar uur rijden in de ochtenddrukte beleefde Marcel zijn zoveelste testfase. Het vermogen liep terug, de auto hield in, de brandstofindicator wist het nu echt niet meer en Marcel rolde de Benz precies in zo'n parkeerhaventje naast de vluchtstrook. Daar reed net een vrachtwagen weg. Stop en stil. Wat is nu het probleem? Tank leeg of brandstoffilter? Gaan we NL nog wel halen op olie? Hoe en waar komen we nog aan olie?

Het brandstoffilter zat vol zwarte smurrie. Dat moest het dus zijn. De stoomcursus van Dries was nog niet over zijn houdbaarheidsdatum heen want het vervangen lukte en de 5 cylinder startte na enig mokken. Zwarte smurrie kan ook duiden op de laatste restjes uit de tank. Toch maar wat diesel erin? Onze noodvoorraad werd aangesproken. 5 Km verderop stonden we met weemoed naar deMacDonalds te kijken aan de andere zijde van de snelweg, niet aan onze zijde. Nee, daar alleen maar tanken, geen vet. Einde missie.

MacDonalds is aan de overzijde! Verkeerde kant van de weg heren!

Het maakt dus echt niets uit. Die bakken rijden net zo goed op vet als op diesel. Wat een motoren. Een mooi bakje respect voor de ontwerpers van Mercedes. Het moet kunnen om op dit afval te blijven rijden. Toch maar weer eens over nadenken. We hebben met alle teams een dikke 14.000 km op gebruikte frituurolie gereden. Dat is dus wel een statement.


Het was een buitengewone reis. Wij hadden het relatief makkelijk. Onze Benz vertoonde de minste kuren. Het desintergrerende interieur (voornamelijk het gevolg van mijn aanwezigheid, volgens de andere Waste Busters), de tikkende winterbanden, de piepende remmen, de aquaria in de koplampen en een uitgelubberd scharniertje in de gaskabel waren wel zo'n beetje onze problemen. Nou nou. Dus nog een bakje respect voor alle ander deelnemers die de lat nog een paar meter hoger hadden liggen. Hun vehicles waren duidelijk nog meer .... uitdagend.


We hebben circa Euro 2.000,- opgehaald met ons team en heel veel lol gehad. De voorpret was ook bijzonder. Deze trip is echt een aanbeveling voor diegene die eens een een 'iets' andere vakantie willen: nou die krijg je wel.


Namens de Waste Busters bedanken we de organisatie en onze sponsoren. Wij bedanken ook de overige deelnemers. Jullie hebben dit allemaal tot een mooi event gemaakt.


Geert
(met dank aan Frank als mede auteur van deze aflevering)

Is this the end? deel 2

De finaledag begon weer met heel mooi weer. Marcel en Bart klaagde dat ze een houtenkop hadden en Willem en Geert spoelde die weg in het vulkanische meertje. Lekker een stukkie gezwommen met Jenny van de Charlie’s Angels en gekliederd met modder. Het moddergevecht was onbeslist. Heerlijke temperatuur. Het meertje lag er mooi strak bij en er werd al geroeid en gevist. Het ontbijt viel dus in het water want te weinig tijd. Alle teams verzamelde zich op de parkeerplaats in de rustige ochtendzon. De motorkappen omhoog, ronkend motoren, rokende uitlaten en ruikende WoW’ers. Sommige gooide hun laatste kannetje olie in de slokdarm van de asfaltvreters. Rondom de auto van de Charlie’s Angels ontstond een leuke discussie wie nu eigenlijk de oplossing had voor hun probleem. Een van de dames wilde alleen naar huis rijden na de finish en dat was niet echt verantwoord met de Peugottje want die crisisauto heeft haar beste tijd gehad. Later zou ze alsnog alleen naar huis rijden. Zonder de Kermit (groene caravan) die trok het TOF team. Wie neemt wie nu mee? Het probleem heeft zich uiteindelijke opgelost. Bart wilde perse de start van de golf van het Petuli Anak team vastleggen. Jeroen had duidelijk begrepen dat hun start enige hilarische waarde had zeker als een malloot met camera hurkend achter de knalpijp zich positioneert. Jammer dat dat niet gefilmd is. Bart stond midden in de rook die met gezwinde spoed uit de motor werd geperst. Hij werd geföhnd door vluchtig frietvet en tegelijk voorzien van een mooi grafietlaagje. Enorm hilarisch.

In colonne vertrokken we. Onderweg zijn een paar mooie shoots gemaakt van onze karavaan. Frank (Grease Lightning, rode Benz) voorop gevolgd door 5 andere wagens van Charlie’s Angels (witte crisisauto Peugot 205 met nieuw brandstoffilter waardoor de autowaarde verdubbelde), TOF (Transport Op Frituurvet, witte Benz 250), Peduli Anak (voormalig rode Golf II), Nelson Mandela Kinderfonds (rode verlengde golf) en natuurlijk The Waste Busters in de fameuze blauwe Benz 250 (alles elektrisch maar niets werkt en afbladderend binneninterieur). Rokend ronkend en rijden naar het zuiden richting de hoofdstad van Italië naar het uiteindelijk einddoel van deze zeer vermakelijke roadtrip: het Colosseum.

We verzamelden nabij het Circus Maximus. Vlakbij deze oude Romeins renbaan was parkeerplaats en mogelijkheid op de strategie te bespreken. Het verkeer in Rome is nu niet echt dat je zegt lekker makkelijk. Marcel wilde het wel proberen maar dat was duidelijk grensverleggend voor hem. Respect. We weten nu dus ook wie de grootste heilige in Rome is: Tomtom. Prik je bestemming en dom rijden maar. Af en toe lekker toeteren, voorschieten, flink handgebaren en vooral duwen en assertief zijn. De kleurrijk geurende karavaan trok door de stad en werd vanuit dakramen en zijramen van de wagens gefilmd.

Dat trok kennelijk de aandacht van de terrorisme bestrijding want plots werden we tegen de stoeprand gesneden door een koppeltje men in black met conducteursbordje (zo een met een rode en groene stip erop). Hevig gebarend dat we moesten stoppen. Bart ging lekker door met filmen en Marcel zetten de Benz netje in neutraal. Even kijken wat die joker van ons wilden en of er problemen zijn. Mooie kans om even te vragen wat er allemaal voor drukte was inde stad want we zagen we heel veel carabinieri, politie en andere hoogwaardigheidsbeschermers. De man loopt voor de auto langs en vraagt of we een probleem hebben. “Hé, dat wilde we net aan jouw vragen! Nee, wij hebben geen probleem mister, jij?” Nou dat was een verrassende vraag. Hij deinsde achteruit en stamelde of wij uit Nederland kwamen en gebaarde of we bij die ander wagens hoorde. “Si!” Dus mochten we door rijden. Kijk zo doe je dat dus met die anti terrorisme bestrijding. Gewoon overbluffen. En niet vergeten foto’s te maken van die gasten.

De foto- en filmploeg werden te voet op verkenning gestuurd en positioneerde zich strategisch nabij het einddoel. Na het verlossende SMSje dat ze er waren zijn we gaan rijden. Maar het was zinloos. We reden wel langs het Colosseum maar niet langs onze paparazziploeg. Damned. Opnieuw terug naar de verzamelplaats. Ieder voor zich door de Romaanse chaos. Marcel is duidelijk geslaagd voor zijn Romebewijs. Hij kan nu alles aan (als je de antiterrorisme clan baas kunt in Rome dan slaag je voor alles, lijkt me). Dat heeft ons wel wat tijd gekost maar de 2e poging was beter. Luid toeterend draaide we voor het Colosseum langs. Onze persploeg was inmiddels gesmolten in de hitte maar doorstond de uitdaging met glans (van het zweet).

WE HEBBEN HEM GEDAAN! DE 1E WoW OP FRIETVET IS DOORBAKKEN EN GAAR.

De organisatie had ook een slim eindpunt bedacht. Nabij een metrostation bij Foro Maximus kun je parkeren (is een fietspad maar ach wat scheelt dat). Daar hebben we de groepsfoto’s gemaakt en elkaar gefeliciteerd met het behaalde resultaat.

Daarna was het groepsfeest over. Iedere ging zijn weg want verschillende doelen. De ene groep wilde nog gaan klimmen in Pisa, de andere plakte er nog een week aan vast of wilde voor maandagmiddag 15.00 uur in NL zijn voor een overleg. Wij kozen ervoor om te proberen op vet naar huis te rijden. Eens kijken of we de afstand kunnen dubbelen. De goede moed na het AutoGrill succes zat er duidelijk in. De tijd ontbrak om nog een beetje aan sightseeing te doen. Jammer. Willem gaat zijn huwelijkscadeau nog een keer verwezenlijken. Marcel gaat dat ook doen (alleen nu nog een vrouwtje om dat mee te doen).

Go go go. Vethard naar Holland.





Zal het ons lukken?? Zie foto op de snelweg.........

Is this the end?

Na Milaan komt Rome. We zijn er!


Gehaald. Was veel zweten en veel rondrijden want het Colosseum is niet makkelijk te bereiken.


Hieronder een foto bij het Foro Romana. De foto's bij Colosseum had ik niet op mijn camera.

De weg naar huis gaan we ook op vet rijden.


Vanavond werk ik de blog verder bij.

We zien graag jullie reacties! Klik op reacties onder de berichten en laat weten wat je van ons avontuur vindt.

Geert

MILAAN!

Met horten. Wat een spannende dag vandaag. Knetter heet, veul file, lange en hete tunnels en spannende momenten op de snelweg. Veel problemen en niet alleen bij ons. Rijden op vet lijkt een makkie maar het is duidelijk dat je er toch wel iets voor moet doen. Maar Milaan hebben we gehaald. We staan op een of andere ranzige camping waar het bier smaakt en de koppijn langzaam wegspoelt met bier en de geur van nog in gebruik zijnde frietuurvet. Hier hebben ze voedsel!

Het was wel hilarisch. Waar deze dag begon of eindigde is me niet helemaal duidelijk. Ik heb geslapen in de Benz en Marcel ook. Verre van comfortabel (zeg maar gerust k*t) maar het was absoluut noodzakelijk. Dat 4 uur zoeken naar en hotel in de stromende regen was een goede test voor de Benz en het team. We hebben het doorstaan. De nood ingreep van het kaliber pre-ABS tijdperk van Bart op een donkere weg toen we weer aan het laveren waren tussen de hotels schudde ons heftig wakker. Dat verkeerspaaltje ontweek hij handig en we vervolgde de weg zonder problemen. De andere teams merkte er niets van.

Het filtreren op de parking was ook een strakke actie. Met z’n alle weer in die pakken (bleek dus ook handig want wij zijn vooral een stel Waste Makers gebleken) Wat een bende. Overal olie. Willem en Mars waren lekker enthousiast aan het tanken totdat er een mooie steeds groter wordende vlek onder de wagen uitdijde tot schandalige proporties. Shit. Tank te vol. Nee Mars! Hij slaat niet af tijdens het ingieten! God o God. Het leek wel een zwembad. Doeken erop, deppen met die zooi. Nog meer doeken en bleef maar komen. Jammer van de olie. Wel gelachen. Het was net een grote bloedvlek. Bloedvlek? Daar moeten we iets mee kunnen. En ja hoor. Zie foto. Al snel boog het WB team over de situatie op het plaats delict en deden hun crime scene investigation. We hebben het vastgelegd. Wij waren het dus niet. Dat waren Les autres.

De filters van Wilfred gebruikte we al voorfilter en die van de 7Adventures als eindfilter (van 10 naar 1 um). Dat ging echt als een speer. Binnen no time de emmers vol en de tank ook. Tot de laatste 2 cans van de visspeciaalzaak. Bam! Ineens het filter dicht. Na cleanen met diesel ging het iets beter maar het was niet goed. Ook het andere filter wilde niet meer. Dan de Mac olie van Frank maar. Veel brokken en veel water, zelfde resultaat. Dus weer veel geleerd. Olie die lang gestaan heeft is vaak het beste. Geen water en geen smuk erin dat gaat het beste. De laatste olie uit de cans van Marius waren heel dik. En ik kan me herinneren dat ik uit 2 vaten heb gepompt. De eerste was eigenlijk in gebruik en dat kan betekenen dat het niet goed is uitgezakt. Heel belangrijk dus.

We vertokken veel te laat pas tegen 11-en. Geen ontbijt want het hotel serveerde niet meer na 10-en. Klote. Dan maar weer repen, koeken en Red Bull. Even later toch bij de Aldi inkopen gedaan. Op naar Milaan. Dat moest snel kunnen. Was maar 377 km. Jaja. Kansloos dus. In Zwiterland belandde we in een vette file die veel vet-raging opleverde en dat is heel vet-velend. Dat soort woordgrapjes krijg je dus. En toen werd het spannend.

Met een knal boorde de zwarte Suzuki zich in de vangrail in de middenberm. Hij tolde om zijn as en rolde langzaam uit naar de ander kant van de weg. Ik dacht eerst een knal te horen, een klapband. Willem zag ze met een flinke vaart de tunnel uit komen en slingerend tegen de vangrail rijden. Moeder met 2 kinderen. Het gebeurde aan de ander kant van rijbaan. Daar reed het wel. Wij zagen het gebeuren vanuit onze file. Chief Special reed net achter ons. Joshua (zanger) sprong uit de VW bus en klom over de middenvangrail. Met gevaar voor eigen leven stak hij over en hielp de moeder met de kids naar de ander kant van de vangrail. Ze hadden gelukkig niets. Maar de Zwitsers deden ook niets, reden gewoon door!! Respect Joshua. Wat een actie! Biertje voor die gast vanavond. De politie was er snel. De bus van Chief speciaal stond inmiddels op de vluchtstrook.

Dus wij nog net flink onder de indruk van het ongeluk begint team TOF te knipperen. Geen beweging meer. Frank reed zijn rode Mercedes achteruit de file uit over de vluchtstrook ons voorbij naar het TOF team. Wij stappen uit en gaan kijken. Wat een prutsers! Net stoer opgeschept dat we nog steeds rijden op het oude (oorspronkelijke) brandstoffilter. Niet vervangen. We 1.000 km gereden. Wat zijn wij goed en die Benz van ons laat ons niet in de steek. “Marcel, rijd hem maar op de vluchtstrook”, “gewoon gas geven”, “hoe zo geen beweging?”. En daar stonden we dan. Team TOF duwde hun witte Benz op de vluchtstrook en wij de onze! Tegelijk. Toeval bestaat wel. En 100 meter achter ons staat de band te helpen bij het ongeluk. Drie Mercedessen op rij op de vluchtstrook, een witte, blauwe en een rode. Allemaal vol met stickers. Die Zwiters zullen wel gedacht hebben. Overal kwamen gele hesjes van daag. Moest het brandstoffilter zijn. Als een strak team rolde we de gereedschappen uit, draaide we het filter los en zette het nieuwe filter erin. Mooi met diesel afvullen, goed afvullen (zoals Dries had verteld) en starten maar. Weer niets! Wel een draaiende motor maar geen beweging in de Benz. Bleek een koppeling in de gaskabel te zijn. Helemaal versleten. Later vastgezet met een ijzerdraadje. We hebben later nog een keer in de file zelf moeten ANWB-en. Probleem opgelost en hup in de auto ....staat er een oude Porsche stil op de linkerbaan. Een oudere man staat met Frank te praten en de Zwitsers rijden er weer omheen. Ineens gaan de deuren van de witte en de blauwe Mercedes open en stuiven er 4 man met gele hesjes over de snelweg naar de Porsche. Holland Helpt! En binnen 20 meter draait de oude motor weer. Een goedkeurend handgebaar uit de cabine wuift naar ons. Het moet niet gekker worden.

Later op de parkeerplaats na de Gottharttunnel praten alle teams bij over wat er gebeurde. Gelukkig in een lekker relaxte sfeer. Er wordt nog wat geklust aan de wagens, olie getankt en dan op naar de laatste etappe naar Milaan.

We hebben de eerste Italiaans pizza op. Willem meldde nog dat er nog steeds sponsoren zich aanmelden. De familie is een beetje traag maar Sander en Joris Maree doen ook mee. Geweldig. We gaan richting de 2.000,- Euro.

Het is hier heet en de teams druppelen binnen. We hebben de Charlies Angels ook al gezien (met caravan). Nu naar het feest.

toutes complete, no vacancy

Ha dat ging as een speer. Dachten we. Eenmaal door de in de nacht ging het allemaal wat minder. Een groot gedeelte van de nacht vergooid aan het zoeken naar een slaapplek. Uiteindelijk gevonden naar een uur of vier zoeken: In de auto. Alle hotels (minmaal 10) waren vol en na vier uur zoeken was onze puf leeg, op en kapot. Er moest en zou geslapen worden.
Team Grease Lightning and Team TOF trekken nu samen met team WB op. We vonden elkaar bij de Mac. Waar anders. Frank scoorde daar een kannetje olie van een (achteraf) erbamelijke kwaliteit. Veel brokken, water en zooi. Uiteindelijk heeft hij veel van die zooi weggegooid.
We hebben een geweldige filtreractie gehad opde parkeerplaats van het 10e hotel (of 20ste weten niet meer precies).

We rijden nu door Zwitserland en hopen om 15:40 in Milaan te zijn.

De batterij is bijna op dus moet ik het kort houden.

Het rijdt, het is blauw en het stinkt?

THE WASTE BUSTERS!!

Het is gelukt, we zijn onderweg. Zonder kaart maar met goede zin. We komen er wel. We nemen de schnitzelroute. Altijd lekker. Veel friet erbij en saus. Nou, in die Benz zit ook de nodige saus. We hebben nu 50 liter klotsend frietvet in de tank en nog eens 50 liter in de ruime achterbak van deze luxe sedan. Daar zitten we dan. Het was nog even crisis na Druten. Opnieuw leek de radio het niet te doen. Een radio inbouwen tijdens het cruisen is weer een nieuwe ervaring. Staat vast goed op mijn CV. Moet hij het wel doen. Dus maar weer gestopt en dat hielp. We hebben muziek. Best noodzakelijk. Wat die hele rit zonder muziek kan niet. Als eerste knalde Astrosoniq uit de speakers. Kijk en dan is Geert weer heel snel blij.

In Druten waren we iets later dan gepland maar niet te min was de belangstelling oke. We hebben daar nog 40, Euri opgehaald voor het goede doel. Wij blij en Mari had een glimlach van oor tot oor. We hebben lekker op zijn parkeerplaats gekliederd met frietvet. Een dik uur aan het rommelen geweest en intussen waren er veel mensen die graag een litertje gebruikt frituurvet in de Fat Mobile wilde gooien. Voor het goede doel en daarna je naam kliederen op de wagen. De buurt en de familie van Geert was aanwezig. Dries en familie waren er ook volledig. Onze 5th driver mocht dan ook een lekker een paar liter olie in die tank duwen. Ook WebFM, de lokale radio en TV van Druten en Beuningen. Ze hebben onze aankomst gefilmd en daarna een interview afgenomen. Het TOF team arriveerde een half uur na onze luidruchtige aankomst en pakte stevig uit. De witte Benz moest nog nodig worden voorzien van een geheimwapen en ze begonnen keihard te filtreren. Kortom een mooi gezicht.Ik ben benieuwd of het een beetje snel wil door lopen die olie. Ze hadden een vrij fijn kaasdoek maar daar gaat weinig door. Schoot niet echt op leek ons. Zij hebben nog op Frank gewacht. Gerri van De Tabaksplant heeft nog mooi 20 liter aan het TOF team geschonken. Voor de andere teams (Grease Lightning en Chief Special) stond ook nog een paar litertjes te wachten. Met dank aan De Tabaksplant en Marius vd Ven de Visspeciaalzaak. Bij onze sponsor Paul van Bergen hebben we nog snel een paar foto’s gemaakt. Staat altijd mooi.

Bij het vertrek waren we duidelijk een goede aandachtstrekker. In witte pakken met mondkappen en zonnebrillen en waste zuigers en sirenes. Lachen. We hadden meteen alle aandacht. Lekker om 10 uur ’s ochtends al aan de friet van Bram Ladage. Het raadslid van Leefbaar Rotterdam zocht maar wat graag contact met The Waste Busters. Net als wij, opzoek naar exposure en aandacht. De band deed hun ding op snaar en gitaar, Bram bakte zijn frieten gratis bruin, de poffertjes blaakte van de boter en waren een betere aanvulling op mijn toch al niet caloriearme ontbijt. Kilocalorieën in de tank en kilocalorieën in de maag, dan gaat het goed komen. De start was leuk. Rond met kabaal na het starsignaal van het raadslid.

Marcel zingt nu dat hij overal kleine pukkeltjes heeft van iemand. Zo zie je dat muziek veel losmaakt in een mens. Bartman zegt dat hij zeldzaam moet pissen en Willem zevert al knikkebollend vlekken in het kussen van Bartman. Er wordt snel ingegrepen als er muziek van Gordon voorbij komt. Jammer dat ik niet naam genoemd moet worden in dit Blog. Sorry. Je mag ons aanklagen. We geven allemaal Marcel de schuld. We zijn er ook achter waarom ze zo hard rijden in Duitsland. Er zijn nergens stopplaatsen en dus moet iedereen enorm pissen.

Geert

Check, check, dubbel check

Uur U nadert. Vandaag vooral me afgevraagd wat we vergeten zijn. De hele avond aan de telefoon gehangen en spullen geraapt. Het valt mee: tasje, kussen en slaapzak meer dan genoeg voor die paar dagen. Nog snel een sponsor die even langs komt. Op het randje. Marvin bedankt! Hij moet zelf vannacht de sticker plakken. Die zijn ze nu nog aan het maken. Gaaf dat mensen dat allemaal er voor over hebben.





Met mijn dikke kop vandaag de lokale krant gehaald. Hoe vind je dat! "In een "frietwagen" naar Rome". Goed stuk en de foto (met dank aan Pat) laat zien dat ik wel heel goed bezig ben. Ik hoorde van Bart dat Frank inmiddels ook helemaal gehyped is door de lokale en landelijke media. Morgen zal er ook wel eea aan camera's bij de start rondhangen. Houd het nieuws in de gaten want die gasten van de The Waste Busters kunnen best wel eens voorbij komen!

Nog een kort bezoek gebracht aan Mari van De Tabaksplant. Onze tussenstop morgenmiddag. Even de olie gecheckt. Peil is goed. Alles in orde bevonden. Laat die karavaan maar komen!

Ik had beloofd ons team even voor te stellen. The Waste Busters bijtend door het stof voor het goede doel en ter uwe vermaak bestaan uit:

Chef kok Patrick (De Dokter): Hij schittert in afwezigheid. Net weer vader geworden en heeft het nu druk met een ander soort afval. Wellicht doet hij de volgende rally maar als we op gebruikte luiers gaan rijden. Wij zullen op hem drinken. Met afstand de slimste van het stel en volgt daarom wijselijk onze verrichtingen op afstand.



Willem: Full time vader van vier en werkt ook nog eens 40 uur in zijn spare time. Verdient dus respect dat hij zijn dagelijkse forum heeft weten te verruilen voor drie vrienden waar de komende dagen niet heel veel zinnigs uit zal komen. Willem zwemt zijn baantjes in Zwolle en zal onze internationale PR man zijn want hij heeft de flyers gemaakt in Duits, Italiaans en Russisch (voor het geval we de Moskou route nemen). Droge humor en een maag met een gat erin. Wat kan die gast eten!



Bartman: Heeft iets te veel ideeën, is van veel markten thuis, wil alles en slaapt daardoor slecht. Hij is ook een van de organisatoren van dit event (broer van Frank) en begint zich nu te realiseren dat hun idee wel heel erg geweldig is maar dat het wel heel veel slaapt kost. Gaat op vakantie terwijl een van zijn kids jarig is en dat kost natuurlijk de nodige slaap. Dronk veel koffie en heeft nu een koffieverslaving. Dronk koffie, want daar is hij mee gestopt. En van afkickken slaap je slecht.



Marcel (Hillbilly): Voormalig dertiger en full time OV'er (Onvrijwillige Vrijgezel). Staat op scherp en heeft maar een doel: een date scoren met een Italiaanse bella mama. Bij de vorige trip was hij al heel snel zijn koffers kwijt. Eens kijken wat hem dit keer overkomt. Altijd lachen. Woont in Delft (of was het nu Leiden?) en brouwt bier en is dus de belangrijkste van de club.

Geert: Dat laat ik aan de anderen over.

Als laatste de Dries. Hij is onze technische steun en "tool"verlaat (zie de foto, zijn werk). Hij had er ook bij willen zijn maar had een of andere smoes. We gaan hem natuurlijk elke keer enorm bellen. Bij voorkeur midden in de nacht als we weer niet weten hoe we het brandstoffilter moeten ontluchten en we vloekend, schoppende en wanhopend op een desolaat landweggetje in de stromende regen afvragen waarom we dit ooit begonnen zijn. En dan neemt Dries natuurlijk niet op. Ik ken hem.

We zijn er klaar voor.

Mind's good, all tuned up and ready to go!

Geert

Lekker prutsen en stickers plakken

WASTE BUSTER.
We inject lipo in our car!

De laatste dagen enorm lekker geprutst. Ik moest dat filtreren een keer proberen. Ik wil toch weten wat me te wachten staat onderweg. Blijkt dat Wilfred (zwemt ook bij de club) bij Cargill werkt (wist ik wel maar soms vergeet je de link te leggen) en dus aan prachtige filters kon komen. Ik daar maandagavond naar toe. Na eerst zijn huis bewondert te hebben (hij heeft dat dijkhuisje waar iedereen het altijd over heeft!) kwam hij hij met professionele filterzakken van 5 en 10um. Prima spul, de olie van visboer Marius loopt daar als een trein doorheen. Vandaag van Frank en Bart gehoord dat we dezelfde filters krijgen en dan nog fijner (1 um). Dat wordt dus een eitje. Ik ben acuut gestopt met dat geklieder in de schuur met een hangend kussensloop dat druppend in 1 dag een emmer van 10 liter vult. Wat een slakkentempo. Geef mij dat spul van Cargill maar (zie foto).

Wel veel wijzer geworden wat je allemaal nodig hebt om een beetje goed en schoon te werken met emmers en filters. Veel plastic (afval)zakken, ontvettingmiddel, handschoenen, doeken en andere opruimzooi is handig. De vislucht valt mee. De olie is wel donker maar stinkt niet....of ik ben het al gewend. Op het werk denken ze er in iedergeval anders over! Marius houdt zijn olie goed schoon want er drijft nauwelijk drab en prut in. Het valt gewoon door het 10 um filter en er blijft niets achter wat lijkt op lekkerbek, tilapia (mijn favoriet) of kibbeling. Die filters worden in de industrie gebruikt om plantaardige olie te filteren met enkele kuubs per uur. Met geweld spuiten ze die olie in dat filter. Dus van die paar liter die ik er in heb gedrupt wordt dat spul niet bang.

De wagen is inmiddels redelijk behangen met plakplaatjes. Er kan nog meer bij. Eens kijken of die die ander Waste Busters met mooie tattoes komen! Willem heeft flyers gemaakt in engels en italiaans. Kunnen we uitdelen onderweg als we aan het bedelen zijn. Marcel wees ons vandaag op de weersvoorspelling in Italie: 30 klein nulletje C! Hallee. Dat wordt alle ramen en schuifdakkie open en tegen de klippen op zweten. Ik zeker. Als ik 10 knipper met mijn ogen staat het zweet al in de bilnaad. We zullen afzien, daar betalen wij voor (en jullie ook !) en dat vinden jullie weer leuk om te lezen. Toch?

Nog een dagje werken en dan begint het feest. De Waste Busters zijn er klaar voor. Morgen zal ik het team even voorstellen.

Geert

Gimmi all you lipo, fatty humps and french fries too!

(Naar ZZ Top "Gimmie all your loving")

druk weekend!

17 mei



Dit weekend veel gedaan. Vrijdag een aantal stickers opgehaald, nog een sponsor gescoord, interview met de lokale krant gehad en met de rest van het team rond de tafel gezeten bij Bart. Wat gaan we doen, welke route nemen we, wat nemen we mee en vooral hoe gaan we het frietvet filteren. Dat is wel het heilige woord geworden. FILTREREN. Oja, en iets met vacuüm... Willem verraste ons met de mededeling dat hij een sponsor heeft die 1.000,- euro schenkt!! Hallo, daar kunnen we niet van terug. De sponsor wil ook nog anoniem blijven! Ik zit me al weken uit te sloven en Willem snijdt de bocht kort af en passeert met lichtsnelheid. Maakt niets uit. Is allemaal voor het goede doel en dan mag hij winnen en met dubbele cijfers, of meer. De teamnaam is nu definitief. The Fabulous Fatty Four heten dus Waste Busters en ze rijden in de Fat Mobile.


Gisteren nog een keer de visspeciaalzaak verblijd met mijn aanwezigheid. De buurman van hem begon het allemaal verdacht te vinden en vroeg argeloos wat ik nu eigenlijk allemaal aan het sjouwen was. Weer die bekende opgetrokken wenkbrauw en vervolgens veel bijval. Eindstand: 125 liter heerlijk riekende gebruikte fituurolie. En de opslagvaten waren weer niet leeg maar die van mij wel vol. Meer dan genoeg voor de pitsstop bij De Tabaksplant in Afferden. Daar komen nu minimaal 4 teams. Ook de band zal er zijn. Wordt een feest bij Mari op de oprit van zijn friettent. Hij zal er blij mee zijn. Hoe meer aandacht hoe beter! Ik ben benieuw of Webfm en omroep Gelderland er ook zullen zijn. Nu bedenk ik me dat ik ook De Gelderlander wil inlichten. Woensdag staat er waarschijnlijk een stukje in de Waalkanter. Misschien met foto. Die heb ik vandaag gemaakt. We zullen zien.


Zaterdag hebben we de Mercedes opgehaald bij Dries. Niemand thuis toen we daar voor de deur stonden. Het was net voor vijven. Dries moest natuurlijk nog net iets halen voor sluitingstijd. Wij achter in de tuin wachten. Zeker een half uur. Ga ik kijken of hij misschien al terug is, zit meneer binnen een krantje te lezen!! Ook mooi. Hij was al druk in de weer geweest. Het brandstoffilter heeft voortaan lekker warm. Het ontluchten van het brandstoffilter bleek een drama te zijn. Na veel gestoei en vooral de leidingen op de juiste manier aansluiten (!) startte de Benz luidkeels. Na vergeefse pogingen om twee oude radio's in te bouwen (allebei naar de kl*te) en de nodige frikadellen (jawel, gebakken in onze brandstof) ben ik met de Jens naar huis gestuurd. Patty in de achtervolging. Veel lol in die Benz want Jens houdt wel van grote auto's. Net mama.



Vandaag stickers geplakt en foto's gemaakt. Trekt wel aandacht en dat was dan ook de bedoeling. Vanavond een filterexperiment begonnen met een oude kussensloop. Morgen krijg ik van iemand van de zwemclub (werkt bij Cargill, had ik eerder moeten weten) van die puntzakfilters die zij gebruiken om de sojaolie te filtreren. Hoeven we dat niet meer te doen. We nemen een voorraadje olie mee. Ook brandstoffilters en heel veel andere zooi. Het zal wel vol worden in die kofferbak.



Belangrijkste is dus niet geregeld. We hebben geen echte radio/CD/mp3 speler. Dan wordt het hard zingen, veel bier drinken en veel schuine bakken vertellen. Of een date voor Marcel regelen. Moet toch kunnen in France of Italia, lijkt me.

Olie verzamelen

8 mei 2009

Vandaag alvast een lading olie opgehaald bij de lokale visspeciaalzaak (Vd Ven, Marius bedankt!!). Waarschijnlijk ga ik nog een keer terug want hij heeft nog genoeg en ik had te weinig vaatjes. Jammer. Mijn overpompsysteempje werkt alleen duurt het een eeuwigheid (circa 3/4 uur voor 50 liter). Mwha pech. Een grotere pomp kost geld, doen we niet. Het moet kunnen voor weinig geld. Misschien kan ik de boel nog opvoeren. Ook handig voor onderweg dat pompsysteem. Het werkt op de accu van de Benz. Zoontje Jens vond het allemaal wel interessant en heeft me meegeholpen. Morgen gaat de Benz naar Dries en die zal hem onderhanden nemen. Dries wordt onze 5th driver want hij is de techneut die heel bevlogen aan de slag gaat. Ook voor andere teams is hij druk. Way to go Dries! onze dank is nu al legendarisch groot. Er zitten al wat stickers op de onze kar. Levert direct vragen op! Die chic die op 3FM is geweest heeft veel mensen al bekend gemaakt met de rally. Het gaat lekker volgens mij. Vrijdag met het team rond de tafel. Eens kijken wat we allemaal nog nodig hebben.

Geert

1e stap genomen

21 April 2009

Dit is em, de frietkar voor Rome. Mooi bak.

Ons team is bijna compleet. Alleen Patrick nog. Willem en Marcel hebben zich ook over laten halen. Met de kookclub naar Rome op gebruikte frituurolie! Wat een idee. Het is een geweldig iets aan het worden en iedereen die ik spreek kijkt me eerst vooral met een scheef oog aan want dat kan toch helemaal niet. Jawel het (schijnt) wel te kunnen en wij gaan het doen. En nog wel voor een goed doel en dat is helemaal mooi. De Mercedes wordt bestickert en daar betaald men dan grof voor en dat gaat dan weer naar Macha Works http://www.machaworks.org/nieuws_detail.asp?ID=2. De reacties zijn echt leuk en goed. We moeten nog wat centen binnen halen dus wellicht gaan we je nog lastig vallen. Ook de frietkar heeft nog aandacht nodig want zomaar gebruikt frietvet in een Mercedes gooien is een garantie dat je Rotterdam niet uitkomt. En dat zou toch jammer zijn want in Rome is het feest. We hopen dat onze contacten hierbij gaan helpen (Dries zet hem op! Je kunt het!). We gaan het meemaken hoor. In Druten gaan we een pitsstop maken en ik hoop dat we de lokale media zo gek krijgen dat ze er ook zijn. In iedergeval vinden Autoweek en BNN het interessant voor een reportage en reizen zelf ook mee. En de organisatie (The 7 Adventures)http://www.the7adventures.com/wonders_of_wasteNL.php heeft meer pijlen op de boog dus het zal nog spannend gaan worden.

Geert